Με την ιστορία ενός ζευγαριού ξύλινων παπουτσιών ξεκινήσαμε σήμερα το ταξίδι μας στην εποχή του Ολοκαυτώματος. Το δικό τους ταξίδι έγινε η αφορμή, για να βαδίσουμε προς τα πίσω και να ξετυλίξουμε το κουβάρι της Ιστορίας. 

Από το Εβραϊκό Μουσείο της Αθήνας όπου φιλοξενούvται τα ξυλοπάπουτσα αυτά, βρεθήκαμε στην Ιερουσαλήμ, στο Μουσείο Yad Vashem και συγκεκριμένα στην «Αίθουσα των Ονομάτων». Στο αποθετήριο ονομάτων και φωτογραφιών εκατομμυρίων Εβραίων που χάθηκαν στο Ολοκαύτωμα. Εκεί που γίνεται συντονισμένη προσπάθεια να συγκεντρωθούν τα στοιχεία 2.000.000 χαμένων για πάντα Εβραίων από όλον τον κόσμο που παραμένουν ανώνυμοι.  

Κι από εκεί περιηγηθήκαμε στα σημαντικότερα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Ευρώπης. Σε λίγες μόνο ώρες ταξιδέψαμε σε Γερμανία, Πολωνία κι ένα σωρό άλλες περιοχές του κόσμου, οι οποίες δέχτηκαν εκατομμύρια κυνηγημένων. Μέρη που άλλοτε στέγασαν τη δυστυχία, τον πόνο, την εξαθλίωση των ανθρώπων μοιάζουν σήμερα τόσο ήρεμα. Μουσεία που ο σύγχρονος κόσμος επισκέπτεται κάθε τόσο, για να μάθει, για να μην ξεχνά. 

Επιλέξαμε να μάθουμε, υποσχεθήκαμε να μη θυμόμαστε μόνο κάθε 27 του Γενάρη, ώστε η Ιστορία να μην επαναληφθεί. 

Η φωτογραφία είναι από την αίθουσα "The Hall of Name" του Μουσείου Yad Vashem.